Merhabaa arkadaşlarr :)
Bu gün sizlere çook eski , aslında bir o kadar yakın, ama aradan 3 5 yıl geçmiş olsa da tarihin o tozlu sayfalarına gömdüğümüz ergenlik zamanlarımızdan bahsedicem :)
Sizinki kaç yıl önceydi, belki de hala o süreçtesiniz bilmiyorum ama benimkinin üzerinden bi 3 4 yıl rahat geçti. Ama gerçekten hayatımın en şimdi hatırladığımda ''Aman Yarabbimmmm'' dediğim dönemiydi. Hatırlarsanız şimdi yanından bile geçmeyeceğimiz ne varsa o zamanlarda büyük azimlerle yapıyorduk.
Allahımm o nasıl bir sinir, nasıl bir asilik, nasıl bir aşk, nasıl bir acı, nasıl bir mutluluk.. Kısacası her şeye nasıl aşırı tepkilerrr !
Hepimiz biliyoruz ki , hiçbir ergen kişisi olaylara normal tepkiler veremez. Her şeyde bir aşırılık, bir aykırılık, bir fazla reaksyon göstermeler :)
Mesela dün bir arkadaşıımın 4 yıl önce açtığı bir bloğunu okudum. Yazıları görseniz, her cümlesi kelimesi hatta vigülü bile o zamanki sevgilisine yazılmış. Ama nasıl bir sevgi , yok böyle bir şey. ''Canım çıkıyo'' , ''içim ağlıyo '' türünden bir sürü acı içerikli sözler. Öyle de seviyorum, böyle de seviyorum, sağa da seviyorum, sola da seviyorum yaşayamıyorum, ölüyorummm !
Ama itiraf edelim o zamanlar hepimiz sevdik mi böyle seviyorduk. Ya da öyle zannediyorduk. Kafadan kontak mışız bence, aşık olunca acımızdan ölmemiz gerektiğini falan sanıyorduk :)
Ama böyle düşünmemize etken bir sürü de faktör vardı tabii. O zaman yapılan şarkılar, daha doğrusu bizim yapılan şarkılar arasından seçtiklerimiz bize sürekli ''ÖLL!'' ''seviyosan geberir gibi seviceksin '' , '' zaten bu hayatın hiç bir anlamı yok '' ''kimse beni anlamıyoo'' gibi mesajlar veriyordu. E 14 yaşında çocuksun tabi ki ne verilirse onu alıcaksın.
Mesela benim o zamanlar çok sevdiğim bir şarkı vardı. Sözleri de şöyleydi :
'' Denizlere atın beni
ay ışığı görmeyeyim
dallarımdan kırın beni
bir fidan gibi
ay ışığı görmeyeyim , filizlere vermeyeyim ''
Ve bu şarkıyı gerçekten hissederek dinleye dinleye ağlıyodum. Sözleri içimde yaşıyordum falan. Hayır gerçekten o yaşta bunları söylicek ne yaşadıysam :D
Zavallı anne babalarımız da her şeye anlayış göstermeye çalışır , evdeki canavarın farkında değillermiş gibi davranırlardı. :)
O korkunç saç modelleri, abartı simsiyah satanist makyajları ( ki ben bunu baya bi abartmıştım , etrafımda gerçekten satanist olduğumu düşünen insanlar vardı :D) , dinlenen efsane acımtrak müzikler, ağı diz kapağımıza kadar düşmüş kot pantolonlar, absürt şapkalar... Daha neler nelerrrr..
Kabul edelim 90'lı yıllarda doğan nesil olarak ergenliğimizi biraz hatta baya ağır yaşadık arkadaşlar :) Ben kendi adıma oralara karanlık bölüm olarak bakıyorum ve bu travmayı atlattığım için kendimle gurur duyuyorum :))
He bir de bu saydıklarımın birini bile yaşamamış olan kısım var. Ben bunları anlatırken ev arkadaşım bana boş boş bakıyo mesela :) O bu yıllarını gayet Emre Aydın, Duman falan dinleyerek geçirmiş çünkü. Şimdi anlatınca ne ben ona anlam verebiliyorum ne o bana.
Aynı yaşlardayız ama o sıralar aramızda bir uçurum varmış.
Neyse sonuç olarak iki farklı ergen grupları olarak farklı yollardan çıktık , ama aynı kapılara çıktık :)) Biz biraz kendimizi boşu boşuna heder etmiş olduk sadece :))
Olsun sağlık olsun diyelim ve o lanet yılları tekrar tarihin tozlu sayfalarının arasına tekrar yollayalım bari... :)
Okuduğunuz için teşekkürler, güzel günler olsun :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder